عطر را نیز هخامنشیان اختراع کرده‌اند!
یازار : Musevi
+0 لایک
"تاریخچه استفاده از عطر به 2500 سال قبل و به کشور ایران برمی گردد. ایرانیان قدیمی ترین مردمانی بودند که از عطر و اسانسهای معطر به صورت تجملاتی استفاده میکردند. اگرچه هیچ مدرکی دال بر تولید عطر در امپراتوری پادشاهان ایرانی به دست نیامده ولی تنها چیزی که هست اینکه ایرانیها برای خرید اسانس و ادویه جات از همسایگان خود، مبالغ هنگفتی می پرداختند"! و اما ...
- اولین عطر دنیا
نخستین شکل عطر، بخور بود که اولین بار در حدود سال4000 پیش در بین النهرین کشف شد.
مواد خوشبوکننده اولیه تنها مخلوطی از ادویه آسیاب شده نرم بودند که با مایع بهم می چسبیدند. پیشرفت بعدی کشف این موضوع بود که اگر ادویه یا گلی در چربی یا روغن خیسانده شود، چربی یا روغن، بخشی از ماده اصلی خوشبوکننده را نگه می دارد. بدین ترتیب روغنهای دارویی و مرهمهای معطر معروف زمان مسیحیت ساخته شد.
- عطر در تمدن مصر باستان
عطر به عنوان ماده ای برای خوشبو کردن محیط در مراسم مذهبی مصریان سوزانده می شد. در آن زمان استفاده از این مواد خوشبو تنها به آیینها و تشریفات مذهبی اختصاص داشتند اما به تدریج از این مواد برای ساختن پماد جهت تسکین و درمان زخمهای پوستی نیز استفاده شد.
بنا به هیروگلیفهای کشف شده، عطر در زندگی مصریان نقش مهمی بازی می کرد. تا آغاز عصر طلایی مصریان، عطر فقط در مراسم مذهبی برای خدایان یا فراعنه استفاده می شد. به تدریج صمغها، خوشبوکنندهها و روغنهای معطر از انحصار روحانیون خارج شد و مردم موظف شدند حداقل هفته ای یک بار از آن استفاده کنند. از آن جایی که مصریان معتقد بودند که روح به آسمان میرود، خویشاوندان مرده، نوعی صمغ قهوه ای رنگ مایل به قرمز یا زرد خوشبو و تلخ و تند همواره کوزه هایی پر از مواد خوشبوکننده در مقبره ها می گذاشتند.
آب و هوای مناسب مصر، آنان را قادر ساخت از هند ادویه ها و مواد بودار زیادی مانند زنجبیل، فلفل و چوب صندل وارد کنند. آنان هنوز نیز در تولید روغن اسانس عطرکه بخش مهمی از محصولات دنیا را تشکیل میدهد، جایگاه برجسته ای دارند.
- عطر در تمدنهای اروپا
یونانیان و رومیان عطر را از مصریان گرفتند. نزد کرتیان نیز محبوبترین گلها سوسن و رز بود. آنان در ساختن روغنهای گیاهی مثل روغن زیتون و روغن بادام سر رشته داشتند، ساخت روغن رازیانه و ریشه زنبق زرد را به این صنعت افزودند. یونانیان اولین عطرمایع را ساختند. گرچه با عطرهای امروزی تفاوت داشت. این عطرها، پودرهای خوشبویی بودند که بدون الکل با روغن مخلوط می شدند. از آن جایی که یونانیان در مصرف عطرافراط میکردند، سولون در قرن ششم استفاده از عطر را در قانون ممنوع کرد تا در هزینه های وارداتی صرفه جویی شود، اما این ممنوعیت، چندان نپایید. تئوفراستوس آتنی درباره بوهای مختلف، روغنها و منشأ گیاهی آنها و حتی درباره اثر ادراک ما از بوها نیز تحقیق کرده و به رابطه بین این ادراکها و قوه چشایی پی برده بود.
تمدن های روم عطرسازی را به هنری واقعی تبدیل کردند هنری که اکنون به یکی از صنعتهای مطرح دنیا تبدیل شده است.